Het belang van je eigen keuzes kunnen maken als puber.

 

Als er één ding was dat ik had gewild dat mijn ouders mij geleerd hadden dan is het dat ik mijn eigen keuzes mag maken. Altijd en overal.

Ik vind het heel jammer dat ik dat niet wat meer heb meegekregen. Dat heb ik later (en nog steeds) echt moeten leren. Daarbij heb ik mijn karakter ook niet mee. Aanpassen aan de ander, aan de situatie, gecombineerd met mijn inlevingsvermogen. Het zit allemaal in mijn DNA. Eigenschappen die, zo leerde ik later, naadloos aansluiten bij de kenmerken van hoog gevoelige personen (HSP)

 

Een HSP-er heeft zo’n sterk inlevingsvermogen dat het haarscherp aanvoelt waar een ander behoefte aan heeft. Sterker nog, het kan zelf zo zijn dat ze letterlijk de pijn van de ander voelt. Ze past zich daarop aan, ook als het eigenlijk niet in haar agenda past of zichzelf te kort daarmee doet.

 

Vaak is ze zich daar niet bewust van en wil de ander graag helpen. Juist omdat ze zo goed aanvoelt hoe het met de ander gaat. Het gevolg is dat grenzen vervagen, je niet meer weet wat je zelf eigenlijk wilt, waar je goed in bent en waar je blij van wordt.

Hoog gevoelige kinderen in de klas die deze prikkels rustig verwerken zijn op school vaak de meest makkelijke kinderen. Ze passen zich aan, doen goed mee en houden zich heel goed aan de regels.

 

Tegelijkertijd zijn ze vaak snel afgeleid, horen/zien/ruiken alles om zich heen en hebben moeite deze prikkels te filteren. Met als gevolg dat ze thuis of doodmoe zijn of juist heel boos worden. Puur omdat ze zoveel prikkels hebben opgespaard zodat het er uit moet. Deze kinderen zullen het daarom ook heel prettig vinden na schooltijd zich terug te trekken op hun kamer, alleen te spelen, te lezen of met iets creatiefs bezig te zijn. Vriendjes en vriendinnetjes zien ze wel op school, thuis is om op te laden.

 

Een gevolg van deze verschillen (op school rustig en thuis soms heel boos of moe zijn) is dat een kind 2 gezichten van zichzelf kan laten zien. Het beeld dat de leerkracht heeft van het kind kan totaal anders zijn dan het beeld dat jij als ouder hebt van je kind. Dit kan echt zorgen voor onbegrip van beide kanten.

 

Hoe dat bij mij vroeger was weet ik eigenlijk niet. Wel weet ik dat ik af en toe een dagje thuis mocht blijven om op te laden. Deed ik dat niet dan werd ik ziek. En ook hier thuis probeer ik de kinderen zoveel mogelijk daarin hun eigen keuzes te laten maken. Ben je erg moe? Denk je dat je de lesstof goed op kunt nemen? Of denk je dat je juíst door naar school te gaan je beter gaat voelen? Juist wel betrokken blijft bij de lesstof? Af en toe een verkeerde keuze maken hoort daar ook bij.

 

Hou jij je kinderen ook weleens thuis voor een ‘bijtank’-dagje? En zo ja, zou een vrije dagen strippenkaart dan een goed idee zijn?