-9 april 2021-
Klasgenoot....
“Ik vind het zo sneu voor haar mam’. Na een toets praten oudste dochter en ik over hoe het ging. Het gesprek komt op een klasgenoot.
“Ik weet dat ze slim is, superhard leert en toch onvoldoendes haalt. Zo zonde, want ze doet zo haar best’. Ze moet het dus gewoon kunnen, dat weet ik”
Omdat dit precies de tieners zijn waar ik mee werk vraag ik verder. ‘Weet je iets van haar thuissituatie en is het altijd zo geweest zoals het nu is?” En verder? Hoe is ze verder? Een rustig, beetje verlegen meisje dat serieus met school bezig is?
“Nou ja, ik weet niet zo heel veel van haar. Wel dat ze dus heel goed haar best doet steeds. Dat haar ouders gescheiden zijn en dat er van zowel haar vader als haar moeder een nieuw gezin is. Als ze allemaal bij elkaar zijn is het best druk heb ik begrepen’.
“Aha, oké. En hoe voelt ze zich daarbij? Voelt ze zich ondergesneeuwd, heeft ze wel haar plekje kunnen vinden binnen die nieuwe gezinnen? Ik heb namelijk gemerkt dat dat beste wel eens pittig kan zijn. En dan hoeft het niet eens zo te zijn dat ouders niet goed met elkaar over weg kunnen. Maar het wisselen van gezin, het aanpassen aan een ander huis, andere regels, andere situatie is al lastig genoeg. Soms komen ze ook in conflict met zichzelf. Vinden ze het bij de ene ouder best wel leuk en willen ze dat niet aan de andere ouder laten merken. Gewoon om niet te kwetsen’.
We gaan allebei weer ons eigen gang maar het gesprek laat me nog niet los. Wat zou ik graag in contact komen met de ouders van dit meisje. Of met het meisje zelf. Naar haar verhaal luisteren, met haar op zoek naar waar het knelt. Zijn het haar leervaardigheden of zit er toch nog iets anders dwars waardoor het leren niet lukt. Misschien voelt ze zich heel comfortabel bij haar ouders, ligt daar niet de kern maar is er bijvoorbeeld sprake van faalangst. Hoe mooi zou het zijn als ik dat samen met haar kon ontdekken? Zodat we kunnen bouwen aan zelfvertrouwen in plaats van het met iedere onvoldoende af te laten brokkelen. Dat we kunnen gaan kijken naar dat wat wél goed gaat en waar haar kwaliteiten liggen in plaats van steeds teleurgesteld worden.
Herken jij tieners binnen jouw omgeving die wel een steuntje in de rug zouden kunnen gebruiken? Waarvan je weet dat er meer in zit dan er uit komt? Die misschien wel last hebben van spanning of faalangst? Zou jij dan deze ouders met mij in contact kunnen brengen? Laten weten dat er mogelijkheden bestaan voor ondersteuning, begeleiding, coaching? Zodat ook deze tiener straks weer ontspannen zichzelf kan zijn!