De week van de HSP (14 -20 juni 2021)

Het is deze week de week van de HSP; de Hoog Sensitieve Persoon. Een hsp-er heeft een ander werkende filter in de hersenen waardoor prikkels meer én heftiger binnen komen.

 

Zelf kwam ik er zo rond mijn 32^e achter dat ik HSP-er ben. Na 1,5 jaar fulltime werken (als personeelsadviseur en rapporten schrijven voor een beroepskeuze advies bureau) en net samenwonend kwam ik met een burn-out thuis te zitten. Een periode waarin ik dagen had dat ik rond 9.00 uur mijn bed uit kwam en er het liefst om 11.00 uur weer in ging. Zo moe was ik.

 

Een periode ook waarin ik alles wat ik deed in het teken stond van herstellen. Onderzoeken waar ik plezier in had, wat me energie kostte, verplicht wandelen en fietsen om de lichamelijke conditie hoog te houden, een re-integratie traject en gesprekken met een psycholoog. Natuurlijk hielpen deze gesprekken wel wat en was ik uiteindelijk blij met mijn nieuwe baan in de kinderopvang maar waar ik nu mijn hele leven al zo moe van was, dat wist ik nog niet.

 

Totdat er 2 dingen gebeurden; ik kwam er achter dat ik Coeliakie heb (inmiddels kijk ik niet meer op van een intolerantie of allergie bij hoog gevoeligen) én het boek van Elaine Aron las over hoog sensitieve personen. Ik deed daarin de HSP-test en alle kenmerken kon ik afvinken. Wat een herkenning!

 

Maar ook een weg naar een nieuwe zoektocht; want weten dat je HSP-er bent is iets anders dan er mee om leren gaan.

Gelukkig kan ik nu zeggen dat ik goed op weg ben en dat ik ook de vóórdelen van hoog gevoelig zijn herken en inzet in mijn dagelijks leven.

 

Inmiddels weten ook hoog gevoelige kinderen, pubers en ouders de weg naar mijn praktijk te vinden. Ik kan ze uit eigen ervaring uitleggen dat het helemaal niet gek is dat je als kind rekening houdt met de stemming van de docent wanneer je wat wilt vragen, dat je moe bent na schooltijd en dat je dus helemaal geen behoefte hebt aan afspreken met een vriendin. Dat je het liefst even alleen bent op je kamer of oplaadt door filmpjes te kijken op je tablet. Dat je in de klas last hebt van iemand die met een pen zit te klikken of een klasgenoot die zit te wiebelen op zijn stoel. Dat je echt meer oplaadtijd nodig hebt dan een ander.

 

Ouders herkennen vaak het voorbeeld van de discussie over kleding. Over sokken die niet goed zitten omdat de naadjes zo voelbaar zijn. Of alle kaartjes die uit kleding geknipt moet worden. (ow…wat was ik vroeger chagrijnig als er iets niet goed zat…). Van gedoe over eten omdat er stukjes in de saus zitten of niet willen eten omdat de saus over de spaghetti zit en niet ernaast ligt. Snel boos worden of huilen na dagen zonder ritme of regelmaat. Het zijn ook vaak de kinderen die knuffels in huis hebben. Zoveel dat je je als ouder afvraagt of er nog plek is voor je kind in bed.

 

Dit zijn de kinderen die het de afgelopen tijd, terwijl er thuis onderwijs gegeven moest worden, heerlijk hadden. Zoveel mogelijk hun eigen ritme konden volgen, geen last hadden van prikkels, konden opladen op hun eigen tijd. En nu ze weer op school zitten, in een verplicht en druk ritme, het lastig hebben, overprikkelt raken, nog meer moeite hebben dan voorheen om zich aan te passen. Laten we, vooral deze week, ook oog hebben voor hen. Begrip tonen, even de druk van de ketel halen, ze een extra compliment geven. Zodat ook zij Ontspannen Zichzelf kunnen zijn.