-29 april 2020-

 

Ah….daar was ie weer vanochtend tijdens het nieuws. De opmerking dat kinderen weer zo snel mogelijk naar school moeten kunnen. Een opmerking die wijst naar de kinderen die op school veiliger zijn dan thuis. Die thuis niet de begeleiding krijgen die ze nodig hebben. Heel mooi dat deze groep zo onder de aandacht wordt gebracht en fijn dat deze kinderen straks weer de veilige omgeving van school en sportclub kunnen gaan ervaren.

Tegelijkertijd gaan mijn gedachten uit naar de kinderen die juist wél opleven nu ze thuis zijn. Die de hectiek van het op school zijn nu even achter zich kunnen laten. Die opladen nu ze thuis zijn. Die nu juist aan hun huiswerk toekomen. Die zich nu juist kunnen concentreren. Die nu juist aan leren toekomen:

 

 

Ik denk aan het kind……

…dat in de klas afgeleid wordt door de hoeveelheid werkjes aan de muur die zoveel prikkels en gedachtes oproepen dat het hoofd als vanzelf volloopt.

…dat bij binnenkomst van de leerkracht al weet dat deze niet lekker in zijn vel zit en daarom maar niets meer vraagt.

…dat alles hoort, ruikt en ziet en zich daardoor moeilijker kan concentreren op het werk dat van hem/haar gevraagd wordt.

…dat bij iedere beweging van een klasgenoot even wil opkijken omdat het wil weten wat er aan de hand is en of misschien kan helpen.

…dat nu niet constant hoort dat het stil moet blijven zitten maar zich tijdens zijn schoolwerk kan overgeven aan de behoefte om te bewegen omdat het daarmee niemand tot ‘last’ is.

..dat nu even niet op zijn tenen hoeft te lopen en zich hoeft aan te passen aan de sfeer van de klas om het gevoel te hebben er bij te horen.

…dat er altijd een beetje verloren bijstaat op het schoolplein omdat het niet durft mee te doen.

…dat  zich lekker in zijn vel voelt omdat het nu alles op zijn/haar eigen tempo kan doen, of dat nu een versnelling of een vertraging is met schoolwerk.

…dat normaal gesproken na schooltijd eerst de tijd nodig heeft om bij te komen en daar nu totaal geen behoefte aan heeft.

…dat  nu, na het maken van het schoolwerk, ineens andere interesses blijkt te hebben dan tv kijken en achter de computer zitten. Simpelweg omdat het meer rust in het lijf heeft.

..dat  nu niet geconfronteerd wordt met het gevoel ‘anders te zijn dan anderen’ en zich binnen het gezin prima op zijn/haar gemak voelt en het gezin deze leerbehoefte voedt naar behoefte

…dat zijn/haar spreekbeurt nu online mag doen en zich daarom minder gespannen voelt dan anders

..dat in plaats van een toets nu een werkstuk krijgt op een praktische opdracht waarbij het zich veel beter voelt en de spanningen een stuk minder zijn.

 

 

…dat hooggevoelig, introvert en faalangstig is. Dat onder presteert omdat het aan zichzelf is gaan twijfelen en zich daarom maar aanpast. Dat kind dat nu eindelijk tot rust en tot leren komt. Aan dat kind denk ik. Omdat ik er zelf ooit één was.